vrijdag 3 april 2020

Triage unit

Ik was alleen in de auto op het parkeerterrein van het hospitaal
de zon waaide langs de toyota's
Jij was als mijn laatste opgeslokt
door het ondoordringbare
dat achter de palissade broedt.

Er stond wel een type voor de toegang
verpakt in plastic en latex
ogen misschien
achter een dikke bril
een mond zou kunnen
onder dat kapje.

Zo zonder teken van welwillendheid
vermoedde ik al lang geen mensen meer.

Ik leefde teruggetrokken op het parkeerterrein
waar de zon langs de toyota's waaide
Als mijn leven daar zou eindigen
besloot ik
tenminste het bouwwerk van mijn fort
na te laten aan de dwalende zielen
die onopslokbaar
achter zijn gebleven
op het parkeerterrein van het hospitaal
waar de zon langs de toyota's waaide.

In mijn duel met de dreiging
geloofde ik in helemaal niets
nooit zou ik alleen naar huis toe rijden
mijn huis was opgehouden met bestaan
de mensheid zelf was een verzinsel
de aarde niet meer dan een verwaande mandarijn
ik was alleen op het parkeerterrein van het hospitaal
de zon waaide langs de toyota's
Ik leefde, ik dronk, ik wachtte
tot mijn verbeeldingskracht
je bij me terugbracht
van achter de palissade
terwijl de zon nog steeds langs de toyota's waaide.