Maart 2024
In maart denk ik vaak aan Jim van Hans Lodeizen, die piepjong gestorven dichter. In mijn leven gaan er in maart veel mensen dood, vaders, vrienden, verre familieleden. (Hoewel er ook een enkeling bij zit, die in de hitte van augustus stierf.) Ik hobbel van uitvaart naar memoriam door de stadsparken in bloei en langs het glanzen van de nieuwe wijken aan het water. Er zit een kraai tussen het ontspringen van de knoppen in de bomen. Ik probeer hem te fotograferen voor instagram mijn feed stroomt meteen vol gruwelijk gestorven kinderen in Gaza en ik denk aan Jim.
Jim ik zou willen weten
wat maakt het de moeite waard
dat je door blijft schrijven
brieven, opstellen en gedichten
waarin je de wereld aanprijst
en deskundig schat als een koopman.
hoe komt het dat je niet moe
wordt en de ogen dicht doet en
denkt ik wou dat ze allemaal
naar de hel gingen met hun
kletspraatjes en door blijft schrijven
brieven, opstellen en gedichten
waaruit ik je herken en waardoor
ik je tegenkom lachend
en mij moed insprekend
want ik ben heel moe en terwijl
ik spreek glijdt hoop uit mij vandaan.
Jim wat maakt het de moeite waard
dat je door blijft schrijven
brieven, opstellen en gedichten... etc.
