vrijdag 14 juni 2013

ZIPH

Gisteravond zijn we naar Breda gereden voor de opening van Merel Barends' solo-expositie ZIPH (Zou Ik Problemen Hebben?). Onderweg mijmerde ik over de naam van de lokatie, “Het Hijgend Hert”, dat toch ook gewoon “Het Vale Paard” had kunnen heten. Sarina chauffeerde ons elegant naar mijn favoriete parkeergarage onder het Chassé, waar ik me bij aankomst nog omkleedde in een maroon chiffon.
Bij binnenkomst in het Hijgend Hert bleven we even op de drempel staan, knipperend tegen de plotselinge duisternis. Buiten had de zon haar laatste felle stralen nog vol in onze ogen geschenen. “Wat zien jullie er mooi uit!” riep de barvrouw meer verbaasd dan bewonderend. Merel omarmde een reuzemiereneter-knuffel. Het was een cadeau van haar ouders. Een felicitatie voor haar expositie van op soft-porno en zeemonsters geïnspireerde illustraties. Als Merel Problemen Zou Hebben ligt dat niet aan haar ouders.
Remco was teleurgesteld dat het werk (“Big Testes Yeah Yeah Yeah”) waar hij eigenlijk voor kwam er niet hing, maar dat hebben hij en Merel onderling al opgelost geloof ik. Ik heb “My Soul is a Sick Sea Anemone” gekocht. Dat is haar cd-hoes, geïnsprireerd op onze gesprekken over hoe deze wereld onze ziel aanvreet. (Daar is deze wereld goed in.) Wilfred nam foto's, Bram had zijn baard afgeschoren, er was alcoholvrij rosébier en ik schaam me niet eens meer om dat te drinken.
Op de muur ontwaarde ik een levensgrote originele Dirk Verschure-schildering en ik dacht terug aan de tijd dat hij bij ons in de kelder woonde. Toen moesten we maar weer eens terug naar Amsterdam gaan.
Ruim een uur later stond ik stil in de Pretoriusstraat, deur open, alarmlichten aan. Terwijl Natasja vanaf de achterbank een opgetogen telefonisch verslag van de avond uitbracht aan haar Tonio, kotste Wilfred over een verlaten vuilniszak heen. Even later vertelde hij dat hij nog nooit op straat had gekotst. Het klonk bijna trots.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten