dinsdag 14 maart 2017

Ochtendgedicht

Elke morgen weiger ik,
de dag die aanvangt verwerp ik,
de kleren die klaarliggen trek ik niet aan.
Ik verberg mijn naaktheid
tegen de ijzige blik van de ochtendkou
onder een vies oud vest vol kattenhaar.

Het kan best zijn dat ik
ergens heen moet gaan voor zaken
gekleed
met gekamde haren
en wimpers vol mascara

Maar ach zo gaat het ook
met een ongegeten ontbijt
en twee verschillende sokken aan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten